PAUL VALÉRY

Amour, peut-être, ou de moi-même haine?
Sa dent secrète est de moi si prochaine
Que tous les noms lui peuvent convenir!
Qu'importe! Il voit, il veut, il songe, il touche!
Ma chair lui plaît, et jusque sur ma couche,
À ce vivant je vis d'appartenir!




Έρωτας ίσως ή για τον εαυτό μου μίσος;
Το δόντι το κρυφό του είναι πια τόσο κοντινό
Που όλα τα ονόματα μπορούν και του ταιριάζουν!
Πόσο βολεύει! Βλέπει, θέλει, νείρεται, αγγίζει!
Η σάρκα μου το ευφραίνει κι ως και στο κρεβάτι μου,
Στο πλάσμα αυτό το ζωντανό ζω για ν’ ανήκω!

LE CIMÈTIER MARIN
Απόσπασμα
Απόδοση στα ελληνικά
Γιάννης Βούλτος