GEORGE GORDON NOEL BYRON

A king sat on the rocky brow
Which looks on sea-born Salamis;
And ships, by thousands, lay below,
And men in nations; — all were his!
He counted them at break of day —
And when the sun set, where were they?

And where are they? and where art thou,
My country? On thy voiceless shore
The heroic lay is tuneless now —
The heroic bosom beats no more!
And must thy lyre, so long divine,
Degenerate into hands like mine?




Ένας βασιλιάς κάθισε στου βράχου το φρύδι
Που βλέπει τη θαλασσογέννητη Σαλαμίνα
Και πλοία χιλιάδες απλώθηκαν κάτω
Κι άνδρες εθνών — ήσαν όλοι δικοί του
Τους μέτρησε στο πρώτο φως της μέρας —
Κι όταν ο ήλιος βασίλεψε, πού ήσαν;

Και πού είναι; Και πού τέχνη εσύ,
Πατρίδα μου; Στη βουβή σου ακτή
Το επικό το ποίημα είναι τώρα παράτονο —
Το ηρωικό το στήθος πια δε χτυπά!
Και πρέπει η λύρα σου, τόσον καιρό θεϊκή,
Να καταπέσει σε χέρια σαν τα δικά μου;

The Isles of Greece
Απόσπασμα

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος