EDGAR ALLAN POE

To The River –


Fair river! in thy bright, clear flow
Of crystal, wandering water,
Thou art an emblem of the glow
Of beauty- the unhidden heart-
The playful haziness of art
In old Alberto's daughter;

But when within thy wave she looks-
Which glistens then, and trembles-
Why, then, the prettiest of brooks
Her worshipper resembles;
For in his heart, as in thy stream,
Her image deeply lies-
His heart which trembles at the beam
Of her soul-searching eyes.




Στο Ποτάμι –

Ωραίο ποτάμι! Στη λαμπερή σου, λαγαρή ροή
Του κρυστάλλινου, περιπλανώμενου νερού,
Συ τέχνη ένα έμβλημα της λάμψης
Της ομορφιάς – η φανερή καρδιά –
Το παιχνιδιάρικο το θάμπωμα της τέχνης
Στη θυγατέρα του γέροντα Αλβέρτου

Αλλά όταν μέσα στο κύμα σου κοιτά-
Που τότε σπινθηροβολεί και τρεμουλιάζει-
Γιατί, τότε, το ομορφότερο ρυάκι
Λάτρης της μοιάζει.
Γιατί μέσα στην καρδιά του, ίδια και στο ρέμα σου,
Η εικόνα της απλώνεται βαθιά-
Η καρδιά του τρεμουλιάζει στην αχτίνα
Των ματιών της που ανιχνεύουν την ψυχή

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος