ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΟ

Στον ίσκιο του χαμού
Αποσταμένος
Λόγια ξεπουλώ
Γιατί μονάχα λόγια
Μου ’χουν απομείνει
Τα έργα μου
Μια κάλπικη πραμάτεια
Που τη σκορπά η νύχτα

Τόσο πλατύς τούτος ο ίσκιος
Και πολεμάω
Δίχως όπλα
Να φύγω στο φως



Γιάννης Βούλτος

ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Ανέβηκε στο βήμα
για ν' απαγγείλει κάτι
από την ποίησή του


στην αρχή προσπάθησε
μ' ένα κίβδηλο χαμόγελο
να ζεστάνει την ατμόσφαιρα

όμως αυτό στα ξαφνικά
μεταλλάχτηκε σε γέλωτα
σφοδρό και νευρικό
άγριο και φρικώδη

κατόπιν άρχισε
ασύστολα να βλαστημά
θεούς και δαίμονες
ζώντες και νεκρούς


κι αφού ολοκλήρωσε
νηφάλιος πλέον
ευχαρίστησε θερμά τον κόσμο
που ούτε στιγμή
δεν είχε σταματήσει
να τον επευφημεί
αλλοπαρμένος
στις άδειες θέσεις
εμπρός
από το άδειο βήμα

 
Γιάννης Βούλτος

ΡΩΜΑΪΚΟΝ

Ο Δικτάτωρ
Περικόπτει δραστικά
Τους Άρτους
Στην Αρένα
Τα Θεάματα
Αποδείχτηκαν στημένα
Οι Πληβείοι
Πεινασμένοι
Αγράμματοι
Σκλάβοι εν τέλει
Ξεσηκώνονται
Συνάζονται στο Φόρουμ
Ζητώντας
Κράτος του Δήμου
Περιμένοντας ασάλευτοι
Τους πραιτοριανούς
Τους ραβδούχους
Που το Φόρουμ
Πρέπει να εκκενώσουν
Για να πατούν
Ανενόχλητοι
Οι Πατρίκιοι
Καθώς από την τάξη τους
Διορίζεται
Ο Δικτάτωρ

 
Γιάννης Βούλτος

ΒΙΟΠΑΛΗ

Σήμερα που παλεύουμε

Για το βιός μας

Σ’ έναν τόπο φτενό

Σ’ ένα χώμα ανυπάκουο

Να μην πλανηθούμε

Να μη λησμονήσουμε

Πως το βιός μας αυτό

Είναι ο βίος

Εντός μας

Γιάννης Βούλτος

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

  
                       Μνήμη Αλέξη Τραϊανού



Ανεβασμένος στη ράχη του Πόνου
Καλπάζει
Στη γη του Εφιάλτη
Βουλιάζει
Στο αίμα του Πόθου
Πνίγεται
Κι ανασταίνεται
Ελεύθερος
Αλλότριος
Αλλόκοσμος

 

Γιάννης Βούλτος

ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

             

           Μνήμη Γεράσιμου Γαλιατσάτου

                           (1890 – 1975)





Σε κείνο το περβόλι
με τις πορτοκαλιές τις λεμονιές
και το πηγάδι
πλάι στο παλιό το σπίτι
με τις πλίθρες
Ο παππούς με την αξίνα
περασμένα τα ογδόντα του
απόβραδο τη γης να σκάβει
Κι εγώ να τον ρωτώ
- Γιατί παππού δεν ξαποσταίνεις
Δε σου ’φτασαν οι κόποι
μιας ολάκερης ζωής
Κι εκείνος
- Δεν είναι τούτη δω που κάνω
δύσκολη δουλειά παιδί μου
το σκέπασμά μου συγυρίζω
Γιατί σε λίγο θα πλαγιάσω


Τώρα πια
Όρθιο τίποτα δε στέκει
Ο παππούς έχει πλαγιάσει
Το περιβόλι κάηκε
Το σπίτι το ρήμαξε σεισμός
Κι εγώ
Έχω πάψει από καιρό τις ερωτήσεις





Γιάννης Βούλτος

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

           

                        Μνήμη Δημήτρη Κατσαγάνη




Όπως πορευόμαστε
Κάτω απ’ το μαύρο ουρανό
Οι φίλοι ξεστρατίζουν
Κι είναι φορές
Που από μακριά
Ακούμε τη φωνή τους
Να παλεύει
Με τη λησμονιά μας
Μέχρι το τέλος



Γιάννης Βούλτος

ΡΑΓΙΑ ΜΟΥ

Έπεσες με τα μούτρα
Μέσα στη λάσπη

Εργάζεσαι
Απεργάζεσαι
Συνουσιάζεσαι
Ανατρέφεις απογόνους
Μέσα στη λάσπη

Ως πότε
Ραγιά μου
Σαν το γουρούνι
Βίον ανέμελον θα διάγεις



Γιάννης Βούλτος

Ανεράιδα

Φλόγες


Τα μαλλιά σου


Στρόβιλος


Η κορμοστασιά σου


Δεμένα πιστάγκωνα


Τα χέρια σου


Στη μοναξιά


Της ομορφιάς σου




Γιάννης Βούλτος, Ανθρωποθυσία

ΔΡΟΜΟΣ

                 Στον Θοδωρή Βοριά



Τραβάω το δρόμο
           Μονόφθαλμος
Κι αυτό το μάτι
           Απόμεινε
Άρρωστο


Γαντζώνομαι
Στις φωνές

          Δεν τις ακούω
Τις βλέπω
          Να βουλιάζουν
Στη Νύχτα


Γιάννης Βούλτος

Χυδαία πράξη Βεβήλωσης της Ποιήσεως

Στο πλαίσιο της εξαιρετικής εκδηλώσεως, που έλαβε χώρα στο Μουσείο της Πλατείας, όπου και παρουσιάστηκε το αριστουργηματικό βιβλίο του αναπληρωτή υπουργού Κουλτούρας και Προπαγάνδας «Τι μένει από το φαγοπότι» και μέσα σε μια πλειάδα υπερανθρώπων του πνεύματος παρεισέφρησαν ορισμένοι εγκάθετοι εχθροί της ποιήσεως και της πατρίδος, οι οποίοι εχλεύασαν με τον πλέον αντεθνικόν και κατάπτυστον τρόπον το ποιητικό έργο του Κυρίου Υπουργού. Η ανωτέρω πράξη καταδικάστηκε συλλήβδην από τον πολιτικό και πολιτιστικό κόσμο του Έθνους.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Ποιητής απήγγειλε το στίχο του : η ποίηση κλέβει τις νύχτες μου» και τα εγκάθετα αναρχικά στοιχεία του εκραύγασαν εν χορώ «Κι εσύ κλέβεις τα λεφτά μας».

Ακολούθησε πανδαιμόνιο.

Από την ένταση που δημιουργήθηκε, ένας εκ των εκλεκτών παρουσιαστών του βιβλίου, υπερήλιξ καθηγητής υπέστη χλαπάτσαν, καθώς χτυπήθηκε στην ηβική χώρα από την τιράντα του παρακαθήμενού του επίσης παρουσιαστή του βιβλίου και γνωστού τοις πάσι κριτικού και στιχοπλόκου. Η εν λόγω τιράντα διερράγη λόγω έντονης τάσης προς μετεωρισμό που του προκάλεσε η βλάσφημος προς την ποίησιν κατάστασις. Ο υπερήλιξ διεκομίσθη στο κυλικείο του μουσείου όπου του χορηγήθηκαν ισχυρές δόσεις βιάγκρα, ενώ ο έτερος παρουσιαστής εξεδήλωσε τον μετεωρισμό του, με αποτέλεσμα να εκκενωθεί η αίθουσα λόγω της αφόρητης δυσοσμίας.

Ο Υπουργός Κουλτούρας, που βρισκόταν την ώρα της εκδήλωσης σε παρακείμενο του Μουσείου ζυθεστιατόριο της Πλατείας, μόλις πληροφορήθηκε το συμβάν, διέταξε την κινητοποίηση της νεοσυσταθείσης Πολιτιστικής Αστυνομίας και της ανέθεσε πάραυτα την εξιχνίαση της εγκληματικής αναρχοκομμουνιστικής και αντεθνικής ενέργειας και την άμεση σύλληψη των δραστών.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

I PAESAGGI DELLA MIA INNOCENZA



I paesaggi della mia innocenza
sono spariti come l’infanzia
ineffabile e inafferabile;
io non mi so bambino
e così non ricordo bene
una campagna
un fiume
del tempo andato…
pure nessuno m’ha ditto
di quella campagna,
quell fiume
e di una scampagnata
lontana
che specchia fiume e campagna…
ma io non ricordo com’ero
allora…
confusamente indovino
d’ avere appartenuto
visibile ospite
(o invisibile?)
ad un misterioso gaudio
che una felice dea
aveva indotto su un prato…

Atene 12.5.1931
 


ΤΑ ΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ


Τα τοπία της αθωότητάς μου
χάνονται σαν τα παιδικά χρόνια
ανείπωτα και άπιαστα·
δε με ξέρω μικρό παιδί
κι έτσι δε θυμάμαι καλά
μια εξοχή
ένα ποτάμι
του περασμένου καιρού…
ακόμα κανείς δε μου μίλησε
για κείνη την εξοχή
εκείνο το ποτάμι
και για μια εκδρομή
μακρινή
που καθρεφτίζει ποτάμι κι εξοχή
μα εγώ δε θυμάμαι πώς ήμουνα
άλλοτε…
συγκεχυμένα μαντεύω
πως έχω πάρει μέρος
ορατός επισκέπτης
(ή αόρατος;)
σε μια μυστηριώδη χαρά
που μια μακάρια θεά
είχε φέρει σ’ ένα λιβάδι

Απόδοση
Γιάννης Βούλτος

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΛΕΙΑΣ

Στις μέρες μας
Έχουμε την ανέλπιστη τύχη
Να θαυμάζουμε
Πλήθος φερέλπιδων λογίων
Αδιαμφισβήτητα ταλαντούχων
Οι οποίοι δημοσιεύουν
Μια λαίλαπα αριστουργημάτων

Εκτός αυτού
Οι εν λόγω λόγιοι
Είναι επίσης προικισμένοι
Με την αστείρευτη έφεση
Προς τις δημόσιες σχέσεις
Και βεβαίως προς τους επαίνους
Ιδιαίτερα όσων
Διατηρούν λογοτεχνικά περιοδικά
Από τους τελευταίους
Οι όντως επαΐοντες της ποιήσεως
Κατέχουν το αναφαίρετο δικαίωμα
Της επιλογής των αρίστων
Στην ανωτέρω αρετή
Ούτως ώστε να κοσμήσουν
Τις δημοφιλέστατες σελίδες
Των εξαιρετικών περιοδικών τους
Με τις ποιητικές αυτές ιδιοφυίες

Και χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι!

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

Ήτανε μέσα του Νοέμβρη
Ήμουν παιδί
Έξω απ’ το σπίτι μας ακούγονταν
Κρότοι σωρός
Άλλοτε πιο αραιοί
Κι άλλοτε συνεχόμενοι
Έτσι που μας έκοβαν το αίμα

Στην παιδική μου απορία
Η μάνα μ’ ένα χαμόγελο χαμένο
Πίσω απ’ της φρίκης την αλήθεια
Απαντούσε
- Εβγήκανε πολλά πουλάκια αγόρι μου
Κι ήρθανε κυνηγοί
Να κυνηγήσουν

Ήταν καλό λοιπόν και τότε το κυνήγι
Όπως πριν από χρόνια
Το ’χε γραμμένο ο Ποιητής
Κι επήρανε πάρα πολλούς τα σκάγια

Και ξαφνικά μια νύχτα
Λίγο μετά τα μέσα του Νοέμβρη
Τέλειωσε το κυνήγι
Γιατί Έφυγαν
Όπως εμάθαμε
Εκείνα τα πουλιά


 
Γιάννης Βούλτος

Ω ποιητά

Ω ποιητά του έρωτος
Ο στίχος σου εξαίρετος
Η γλώσσα μέλι ρέει
Το γλύφουνε οι νέοι
Κι οι νέες αναγνώστριες
Και σε χιονιές και σ΄ όστριες
Ω ποιητά παντός καιρού
Και της ξηράς και του νερού
Στις μέρες του καλοκαιριού
Υπό το φως του φεγγαριού
Τι έμπνευση κι εκείνη!
Σαν βλέπεις το μπικίνι
Να το φορεί η μούσα
Η χαμηλοβλεπούσα
Και καθώς μόνο ερωτικός
Έσο πολύ προσεκτικός
Να μην σε πάρουν μάτι
Στην ξενοκυσθαπάτη



Γιάννης Βούλτος

Αυτοπυρπόλησις Καθηγητού Πανεπιστημίου

Σήμερα 3-11-2010 τα ξημερώματα βρέθηκε απανθρακωμένο στο γραφείο του το πτώμα του Κλαύδιου Νέρωνα, καθηγητού αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου της συμπρωτεύουσας. Ο αείμνηστος Κλαύδιος Νέρων σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις που συγκέντρωσε η Αστυνομία Πόλεων, προέβη στο απονενοημένο διάβημα αυτοπυρπολούμενος, αφού είχε πρώτα περιλουστεί με υγρό αναπτήρα μάρκας Zippo. Πλησίον του πτώματος βρέθηκε και ο αργυρόχρους αναπτήρας του νεκρού, επίσης μάρκας Ζippo, ο οποίος έφερε στη μια πλευρά του σκαλισμένη τη μορφή του Παρθενώνα, ενώ στην άλλη επίσης σκαλισμένη την προτομή της Βασιλομήτορος Φρειδερίκης. Πενήντα εκατοστά από τον αναπτήρα βρέθηκε και το τελευταίο σημείωμα του αυτόχειρα, το οποίο εξηγώντας την πράξη του αναφέρει τα ακόλουθα:

«Σύμφωνα με το ονοματεπώνυμό μου και ο θάνατός μου. Ως Κλαύδιος θα πράξω το απονενοημένο, ως Νέρων θα πυρποληθώ. Δεν αντέχω πια τη βεβήλωση του Ιερού μας Βράχου. Μετά τον ηρωικό θάνατο του εφόρου Κάλχα, έμεινα μόνος στον Αγώνα για την προάσπιση των Εθνικών μας μνημείων. Οι δολοφόνοι του Κάλχα όπλισαν και το δικό μου χέρι με το Zippo και το υγρό του. Ζήτω η 4η Ιουλίου. Ζήτω το έθνος.»

Γιάννης Βούλτος