Ξωμάχος

            
                      Στον Δημήτρη Κάββουρα


Έτσι γιομάτο σαν ξανοίγω το φεγγάρι
να πολεμάει να φανερώσει
της νυχτιάς τα μυστικά
πάντα θυμάμαι ένα γέροντα ξωμάχο
που χρόνια επολέμαγε
να φανερώσει και του λόγου του
της άμοιρης ψυχής του τα κρυφά

Εμίλησε για έρωτες
κι αιματοκύλισε τα νιάτα του
Εμίλησε για μισεμούς
όταν μονάχος του ροβόλαγε
στα ξέφωτα της θλίψης
Εμίλησε για θάνατο
και η μιλιά του ήτανε τόσο ζωντανή
που ο Θάνατος τον ξέγραψε

Πάνω απ’ το θάνατο λοιπόν
πάντα θυμάμαι αυτό το γέροντα
έτσι γιομάτο σαν ξανοίγω το φεγγάρι

Γιάννης Βούλτος