Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Δειλός γάμος
Ο ουρανός
Η θάλασσα

Κορίτσια αγόρια
Ένα κύμα

Μια φωνή
Τότε βγαίνει
Που ανοίγει
Την αγκαλιά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
(1908 – 1941)

ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Το σκοτάδι των ματιών της
έσβησε τη σκιά
μιας παρουσίας
που πάντα απουσίαζε.

Φαίδρα Ζαμπαθά – Παγουλάτου
Από τη συλλογή «Η ανάσα της σιωπής», Ιωλκός 2008

Άγιος

Μνήμη Σταύρου Τορνέ


Κουβαλά το σταυρό του
Βακτηρία

Ανεβαίνει το Γολγοθά του
Τραγουδώντας
Αμανέδες

Γιάννης Βούλτος

ΜΠΑΛΑΝΤΑ
ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ


Από θεούς κι ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν· τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με “Τιμωρίες” την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τούς είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που' ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τούς βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι κι ωχροί,
στην τραγική απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τούς ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
“Ποιος άδοξος ποιητής” θέλω να πούνε
“την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που 'ναι;”

K. Γ. Καρυωτάκης
(1896 - 1928)